Η ιστορία της αδελφής μου

“Όλα ξεκίνησαν τον Μάιο του 2019. ‘Ήταν 7 Μαΐου, με παίρνει τηλέφωνο η αδελφή μου, η οποία ζει στα Τίρανα της Αλβανίας. Μόλις είχε μάθει ό,τι έχει καρκίνο του μαστού. Πάγωσα! Χάθηκε η Γη κάτω από τα πόδια μου! Σίγουρα είχαν κάνει λάθος, δεν μπορεί. Δεν μπορούσα να συνέλθω. Πού να πάω και τι να κάνω; Πολλές ερωτήσεις και πολλά γιατί δεν είχαν απαντήσεις.

Η ανάγκη να ξέρω τι γίνεται με την αδελφή μου, με έκανε να ψάξω που θα πάω. Πάω στο γιατρό μου, και μου δίνει ένα όνομα και ένα αριθμό για να μιλήσω. Με τρεμάμενη ψυχή, παίρνω τηλέφωνο. Ακούω μια γλυκιά φωνή. Της λέω το πρόβλημα που με είχε ταράξει. Με ηρεμία μου εξηγεί τη μέθοδο και τα βήματα που ακολουθούν για κάθε στάδιο. Κλείνω ραντεβού για 15 Μαΐου. Ήταν η ημέρα που ήρθε η αδελφή μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον φόβο στα μάτια της. Η αδελφή μου, 35 χρονών τότε, είχε αφήσει πίσω της τα δυο κορίτσια της 7,5 και 4,5 χρονών.

Πάμε στην κλινική, εκεί συναντάμε για πρώτη φορά την γιατρό. Μία απίστευτη γιατρός και καλόκαρδος άνθρωπος που δεν θα μπορούσα να βρω πουθενά αλλού. Εξέτασε την αδελφή μου και μας λέει τι πρέπει να κάνει. Ήμουν μεταφράστρια για την αδελφή μου και για την γιατρό. Κάναμε όλες τις εξετάσεις και στις 21 Μαΐου η αδελφή μου μπήκε χειρουργείο. Τα χέρια της ήταν η ΣΩΤΗΡΙΑ της αδελφής μου. Τα χέρια της έκαναν το θαύμα στην αδελφή μου.

Τώρα, που έχει κλείσει τα 38 χρόνια της η αδελφή μου, είναι πολύ καλά. Η ζωή της προχωράει με την οικογένεια της, με την δουλεία της. Κάνει περιοδικά τις εξετάσεις για να παρακολουθεί την υγεία της.

Γιατρέ μας, η αδελφή μου κι εγώ θα είμαστε ευγνώμονες για όλη μας την ΖΩΗ!

Σας ευχόμαστε να είστε πάντα γερή και χαμογελαστή!

Όλες οι επιθυμίες σας να γίνουν πραγματικότητα!”